Amerika’da Master Yaptığın Yıllar…

Amerika’da master yaptığım yıllarda, çalıştığım üniversitenin yemek salonu açık büfe şeklindeydi.

Herkes dilediği yemekten istediği kadar alabiliyordu.

Yemekhanenin kapısında;

“Take what you need. Eat what you take” (Yiyeceğin kadar al, ne aldıysan ye) diye yazmakta idi.

Bir gün aynı masada yemek yediğimiz Çinli bir arkadaşı, tabağında kalan son pirinç tanesini almaya çalışırken görünce dayanamadım; denemek için dedim ki:

“Bir pirinç tanesi için neden bu kadar uğraşıyorsun?

Bırak tabakta kalsın.”

Çinli arkadaşın verdiği cevap çok düşündürücüydü:

“Her Çinli bir pirinç tanesi israf etse, Çin nüfusu ile çarp bakalım, kaç ton pirinç yapar?

Biz kalabalık bir ülkeyiz, israf etme lüksümüz yoktur.” dedi.

Yine denemek için dedim ki: