Büyülenmiş ve kafası karışmış, gizemli ışığı gördü. Sonra aniden bir şey fark etti.

Gergin bir sesle kocasına seslendi. Odaya koştu ve gördüklerine inanamadı. Dizüstü bilgisayarına bakmaya başladı. Gizli kameraları aradı ve nereden geldiklerini öğrenmek için. Yorulduğunu anlayınca polisi aradı.
Sarah Boes kızının odasında ev işi yapıyordu, kızının eve temiz bir odaya gelmekten memnun olacağını biliyordu – geri döndüğünde. Ama inanamadığı bir şey buldu. Uzun zamandır bu odaya girmedi. Kızı Jessica, yedi ay önce kayboldu. İz bırakmadan ortadan kayboldu ve aranacak izlerle herkes harap oldu.
Sarah kızını her şeyden çok seviyordu. Jessica sadece bir çocuktu ve onu geri almak için her şeyi yapardı. Sarah ve kocası Joe onlarsız bir dünya hayal edemiyorlardı. Jessica iyi bir çocuktu, belki 18 yaşındaydı ama sadık arkadaşları ve okulda iyi notları vardı. Öte yandan bu, başının belaya girmediği anlamına gelmiyordu. Annesiyle ara sıra tartıştı.
Polis, Jessica ve Sarah’nın tartıştığını duyduğunda, hemen evden kaçmış olması gerektiği sonucuna vardılar. Sarah buna inanmadı, hem de hiç. Gençler genellikle ebeveynleriyle tartışırlar, bu mutlaka çocuğun evde kötü bir hayatı olduğu anlamına gelmez. Ama polis bunu farklı gördü…
Jessica’nın odası normal görünüyordu, genel dağınıklığı dışında hiçbir şey yerinde değildi. Cep telefonunu sakladığı cebi gitmişti, bu yüzden bir yerde kaybolduğunu varsaydılar. Emin olmak için herhangi bir şeyi hareket ettirmeden önce odalarının fotoğraflarını çektiler. Sonra odayı aradılar ama hiçbir şey bulunamadı. Bir hata yaptıklarının farkında değillerdi…
Her yerde arama yaptıktan sonra bölgede yürütülen arama ekiplerine ara vermek zorunda kaldılar. Kocası umudunu kaybetmişti ama Sarah henüz pes etmeye hazır değildi. Sarah çabalarını iki katına çıkarmak zorunda kaldı, polise yanlış olanı göstermek ve kızının kaçmadığını kanıtlamak istedi. Ara sıra kavga etse bile, evden ayrılmayı asla düşünmezdi……
Sarah kızının odasına gidecek gücü yeni bulmuştu. Polis onu aradığından beri içinde bulunduğu durumu gördü. Odası öyle bir durumdaydı ki, polis odayı nasıl dağıttıklarını umursamadan her köşeyi aramıştı. Onu temizlemek istedi – kızı eve geldiğinde değil. Her şeyi eski yerine koyup banyoya giderken hıçkıra hıçkıra ağladı. Neyi ortaya çıkaracağı hakkında hiçbir fikri yoktu.
Aynaya baktığında kızının her gün orada saçlarını fırçaladığını ve aynanın karşısında dişlerini fırçaladığını hayal etti. Kızının banyoda saçlarını düzeltmesinin ne kadar sürdüğünü hatırlayınca gülümsedi. Temizlemeye devam ederken sıra dışı bir şey yoktu, ama sonra dünyasını alt üst edecek bir şeye rastladı.
Banyoyu toplarken, gözünün köşesinden yanıp sönen kırmızı bir ışık fark etti. Aynanın sapında kocası için çığlık atmasına neden olan bir şey vardı. Garip ışığa gözlerini yumdu ve sonra ne olduğunu anladı. Kocasının adını söylerken nabzının hızlandığını hissedebiliyordu.
Sarah’nın farkında olmadan bulduğu şey bir kayıt kamerasıydı. Bunun neden burada, kızının banyosunda olduğunu anlamıyordu. Bunu yaptı mı? hayır, çok iyi gizlenmiş görünüyordu. Sarah kamerayı çıkardı ve kocasına gösterdi. Az önce gelmişti ve yukarıdan onun gergin çağrılarını duydu. Az önce neye rastladıklarını bilmiyordu.
Neyin var?” Joe, Sarah’ya sordu. “Bak,” dedi Sarah ona küçük cihazı gösterirken. Sarah ona nasıl bulduğunu anlatmaya devam etti. Dinledikçe kalbi daha hızlı atıyordu. Kızgın hissetti. Cep telefonunu aldı, fotoğrafını çekti ve dizüstü bilgisayarına koştu. Tam olarak ne tür bir kamera olduğunu bilmek istiyordu. Her şeyi bilmek istiyordu. Gerçeğin sadece daha fazla sefalet getireceğini bilmiyordu.
Kanı kaynadı. Bunu başka biri dikmiş olmalı. Bununla ilgili her şeyi ve bağlı olduğu cihazı nasıl bulacağını araştırırken yeterince hızlı yazamadı. Araştırmak için saatler harcadı ve sonunda işe yaradı. Cihazın yerini tespit etmek mümkündü ama profesyonel yardıma ihtiyaçları vardı.
Yeni, gizemli kanıt konusunda başlangıçta biraz tereddütlü olan polisle hemen iletişime geçtiler. Ancak Sarah onlara resimleri gösterdiğinde, daha fazla araştırma yapmak için hemen ortaya çıktılar. Küçük cihazı aldılar ve FBI ile temasa geçtiler. Bu yeni kanıt, Sarah’nın polisi kızının kaybolmasında göründüğünden çok daha fazlası olduğuna ikna etmesi için tam olarak ihtiyaç duyduğu şeydi. Ve kesinlikle vardı!.
Şimdi Sarah ve Joe polisten haber alana kadar oturup beklemek zorunda kaldılar. Kendilerini meşgul etmeye çalıştılar ama faydası olmadı. Bulduklarının, kızlarının nerede olduğuna dair harika bir ipucu olduğundan emindiler. Soruşturmayı duymayı beklerken korku dolu birkaç gün olmuştu. Ama yaptıklarında, memurların bulduklarına inanamadılar..
Polis, Boes’u aradı ve onlara kameranın sadece birkaç kapı ötedeki bir cihaza bağlı olduğunu söyledi. Aslında, arkadaşı Matt’in evine götürdü. Matt, Jessica’nın onunla aynı okula giden bir arkadaşıydı. Jessica’yı görmek için sık sık eve gelirdi. Ailesinin bildiği kadarıyla onlardan çok hoşlanmışa benziyordu. Ama hiçbir fikirleri yoktu…
Memur, Sarah ve Joe’yu güncellemeden haberdar etti ve onlara polisin kısa süre içinde eve gideceğini söyledi. Kendilerinden tekrar haber alana kadar beklemelerini söyledi. Ama duymadılar. Eve yaklaşmak için polisin gelmesini bekleme uyarısına rağmen, Sarah ve kocası caddeden aşağı koştu. Gerçekten daha fazlasını öğrenmek istediler ve hiç zaman kaybetmediklerini hissettiler. Ama polisleri beklemeliydiler.
Boes caddede koşuyordu ve Joe ailenin ön kapısını çaldı. Nefes nefese, bir açıklama, herhangi bir şey bekleyerek geri adım attılar! Ama onları bekleyen çok daha fazlasıydı. Cevap gelmedi. Evin etrafında dolaştılar ve tüm pencerelere baktılar. Evde kimse yok gibiydi. Ama Joe gerçekten içeri girmek istedi. Ama herhangi bir hasar vermeden hemen önce sirenler geldi..
Joe pencereden bir taş atmak üzereyken, polisler geldi ve ön kapıdan içeri girdi. Onlar evi ararken Sarah ve Joe’ya dışarıda beklemelerini emrettiler. Sarah ve Joe, memurların ne bulacağına dair haberleri bir kez daha endişeyle dışarıda beklediler. Artık fazla idare edemiyorlardı. Bütün bunların yakında sona ereceğini ve kızlarının eve döneceğini umdular..
Ekipler, şüpheli eve tek tek girdi. İkisinin de ne bulacakları hakkında hiçbir fikri yoktu. Başka bir çıkmaz sokağa mı yoksa ejderhanın inine mi gideceklerini bilmiyorlardı. Neyse ki, ikincisi için hazırlandılar. Memurlar, onları üst kattaki kilitli bir odaya götüren boğuk çığlıklar duymadan çok uzun sürmedi. Ona temkinli yaklaştılar…
Hazır silahlarla, içeride kim varsa kapıyı açmasını istediler. Kapı kolu titredi ama açılmadı. Sonra polis kapının kilitli olduğunu buldu. Kapıyı zorla açtılar, harekete geçmeye hazırdılar, ama buldukları şey onları suskun bıraktı. Donup kaldılar ve önlerindeki kişiye baktılar..
Jessica’ydı, sonunda bulunduğunda sevinç gözyaşları döktü. Ancak polisi şoke eden şey, sadece bunca zamandır burada olması değil, kesinlikle yakışıklı olmasıydı. Ancak aynı zamanda, iradesi dışında tutulduğu da açıktı. Memurlar, Jessica’ya ebeveynlerinin dışarıda olduğunu bildirdiğinde, Jessica ona sarılmak için dışarı koştu. Ağlamaklı bir kavuşmaydı.
Jessica onlara her şeyi anlattı. Kamerayı kendisi bulduğunda çok sinirlendi ve arkadaşının banyosuna gizli kamera yerleştirdiğini hemen anladı. Onu polisle tehdit etti ve çıldırdı. Dosyasında hiçbir şey istemeyerek, düşünülemez olanı yaptı ve onu son yedi aydır kaldığı en-suite banyolu odalarından birine kilitledi..
Neyse ki, Jessica hiç yaralanmadı. Beslendi ve bir televizyon verildi, ancak dış dünyayla iletişim kurmasının bir yolu olmadığı için telefonu alındı. Ağlayarak annesine ve babasına sarıldı ve endişelendiği için özür diledi. Sarah sapkın bir filmde yaşıyormuş gibi hissetti. Böyle bir şeyi yalnızca kitaplarda veya Netflix belgesellerinde duymuşsunuzdur..