Halalarım, annemin suyuna ilaç atıyorlar,

– Çocukluğunda yaşadığın travmalar geçmiyor. Sağlıklı yuva kuramıyorsun. Ben hala bekarım, çocuğum yok mesela. – 20 yaşında evlenmiştim. 1986 yılında doğum yaptım, çocuğum 5 gün yaşadı, sonra kaybettim. Ben de komada kaldım. Beni kurtarmak için çok çaba sarf ettiler. Böyle çocukluk yaşayınca hiçbir zaman sağlıklı bir bağ kuramıyorsun. Anne-baba ile yetişmemişsin. O i-lişkiyi bilmiyorsun. – Babamı hayatımda iki kez gördüm. İkisinde de hastanedeydi. Birinde ‘hasta’ diye telgraf çekmişlerdi. Babamı ilk tanıdığımda 18 yaşındaydım. Toplamda geçirdiğimiz zaman bir saat bile değil. Halalarım, annemin suyuna ilaç atıyorlar, yanına bir adam koyup fotoğrafını çekiyorlar. – Hastaneye gittim. ‘Şükriye geldi’ dediler. Gözünü açmadı. Meğer evlendiği eşinin adı da Şükriye’ymiş. ‘K-ızın geldi’ dediler. Gözünü açtı. – Babama kızgın değilim. Ona karşı bir öfkem yok. Şartlar el vermemiştir. Eminim ki babam beni sevmiştir. Lisede eve gittiğimde de annemle ve üvey babamla aile olamadık. Ben yurttan çıkmak istemedim zaten. Çünkü arkadaşlarım, ailemdi. – Halalarım, annemin suyuna ilaç atıyorlar, yanına bir adam koyup fotoğrafını çekiyorlar. Babama gösteriyorlar. Annem ve babam boşanmışlar. K-adıncağız 36 kiloya kadar düşmüş – İlk eşine de aynı şeyi yapmışlar, annemden sonraki eşine de yapmışlar. Annemden sonraki eşi o kadar bunalıma girmiş ki, ‘Bu evden artık c-nazem çıksın, soyum sopum kalmasın’ demiş. – Babamdan olma iki kardeşim vardı hiç görmediğim, bir de karnında bebek varmış k-adının. K-adın çocuklara süt ısıtırken taşmış, ocak sönmüş ve eve gaz yayılmış. Babam eve gelmiş, artık çakmak mı yakıyor yoksa elektriği mi açıyor bilmiyorum. Bütün ev patlamış. Babamın eşi ve biri doğmamış 3 kardeşim orada ö-lmüşler.